Vergroening van steden blijft voorlopig financieel niet sluitend |
|
|
|
|
 |
| 77 sec |
De cijfers liegen er niet om
Een financiële doorrekening van het Rijksprogramma 'Groen in en om de Stad' (GIOS), uitgevoerd door Rebel en Arcadis, laat zien dat vergroening in alle scenario's geld kost en de baten niet helemaal terugverdient — zelfs als je alleen compenseert voor stedelijke verdichting.
| Beeld ter illustratie: Rotterdam, vergroening De Doelen |
Men onderzocht drie scenario's, elk met een ander ambitieniveau en een andere ruimtelijke impact. De baten zijn in alle scenario's lager dan de investeringen:
 | | Scenario 1: 2.147 hectare groen en 240.800 bomen kost ongeveer € 6,32 mrd, met baten van zo'n € 4,61 mrd.
| | | Scenario 2: 4.477 hectare groen kost € 12,91 mrd; baten komen op ongeveer € 8,91 mrd.
| | | Scenario 3, het meest ambitieus: 23 miljoen extra bomen, maar baten zijn alleen kwalitatief omschreven en nog niet in geld uit te drukken.
|
Waarde gaat verder dan euro's
Hoewel de kosten de baten overstijgen, betekent dit niet dat vergroening geen waarde heeft. Zodra baten zoals gezondheid, biodiversiteit en sociale samenhang beter meetbaar worden, kan het financiële plaatje omslaan, stellen de onderzoekers.
Groen levert onder meer op:
| | hogere vastgoedwaarde,
| | | minder hittestress,
| | | betere luchtkwaliteit en
| | | meer sociale samenhang.
|
Maar doordat deze effecten moeilijk in geld uit te druk-kén zijn, ontstaat een vertekend beeld in traditionele modellen.
Wie betaalt, wie profiteert?
Er is een scheve verdeling: gemeenten en woningcorporaties dragen vooral de kosten, terwijl partijen als zorgverzekeraars, projectontwikkelaars en uiteindelijk de samenleving de baten plukken. Daarom is het moeilijk om sluitende businesscases te maken.
Samenwerken aan structurele vergroening
Volgens de onderzoekers is samenwerking essentieel. Het Rijk kan als kadergever optreden, maar op lokaal vlak zijn afstemming en financiële coproductie noodzakelijk. Zonder samenwerking tussen overheden, bedrijven en maatschappelijke organisaties dreigt de uitvoering te stagneren.
|
|
Vergroening kost in alle scenario's geld en verdient de baten niet helemaal terug
| |
|
Samenvattend
Vergroening van stedelijke gebieden is tot nu toe financieel niet sluitend. Toch ligt maatschappelijke meerwaarde ver buiten de boekhouding. Wanneer baten beter meetbaar worden én de kosten- en batenverdeling eerlijker wordt, kan deze opgave wel rendabel worden — zowel financieel als maatschappelijk.
Inzichten uit de GIOS-verkenning
De verkenning van Rebel en Arcadis, uitgevoerd in opdracht van vier ministeries, levert de volgende inzichten op:
• Tot 2050 is circa 10.000 hectare extra groen nodig in steden;
• De investering hiervoor wordt geraamd op 13 miljard euro;
• Kwantificeerbare baten bedragen circa 9 miljard euro (69 procent van de investering);
• Maatschappelijke baten zoals biodiversiteit, welzijn en hittestress zijn nog niet uitgedrukt in euro’s.
|
| LOGIN
met je e-mailadres om te reageren.
|
|
|
|
 |
|
Tinka Chabot
Tinka Chabot | eigenaar
vrijdag 12 september 2025 |
|
Vergroening zal nooit financieel sluitend worden. Helemaal niet als je ziet dat veel gemeentes nog lekker ouderwets, schoffelen, maaien en de inheemse, spontaan opschietende, inheemse vegetatie (vaak onkruid genoemd) op zeer arbeidsintensieven wijze gaat bestrijden. Het stomen, bosmaaien en barnden zet geen zoden aan de dijk en levert alleen een rommelig straatbeeld op en kost enorm veel geld. Het zou al een stap in de goede richting zijn als het beeldbestek wordt afgeschaft en de mensen die het groen beheren ook daadwerkelijk iets van groen weten. Dus invasieve exoten intensief bestrijden, inheemse vegetatie op plekken waar het geen kwaad kan en de versteende omgeving verzacht, gewoon laten staan. Naast een lantaarnpaal heeft niemand last van een paardenbloem, net zo min vals vlak naast gevels. Uitleggen aan de bewoners wat er waarom gebeurt is ook belangrijk om klachten te voorkomen. Beoordeel de omgang met groen aan de hand van de lokatie. Zet bomen op een plek waar ze uit kunnen groeien en laat ze dan zoveel mogelijk met rust. Iedere drie jaar de bomen rigoureus snoeien is grote onzin en duur. Er is dus een wereld te winnen. |
|
|
|
